zondag 23 oktober 2011

Herfst in wonderland


Ik voelde mij alleszins als Alice gisteren.  Ik ging wat foto's maken in het bos hier voor mijn photoshopexamen. We moeten een animated gif maken, en ik wou de Cheshire Cat van Alice in Wonderland laten verdwijnen tot alleen de mond overblijft. Dat beest heeft mij altijd geïntrigeerd. Bedoeling was om een foto te maken met wat 'magisch' licht van een tak van een boom, waar ik dan die kat op kon tekenen. Ik wandel door het bos en ik word opeens opgeschrikt door geritsel langs mijn voeten. Noem het een slecht geweten, maar ik sprong al een meter in de lucht. Nergens voor nodig, want deze mooie vriend hierboven kwam mij vergezellen op mijn tocht! Superlief beest dat zich gewillig tegen mijn voeten vleide en met de regelmaat van de klok mijn veters trachtte te verorberen. Grijnzen deed ie niet, maar het was op die moment toch mijn Cheshire Cat. Serendipiteit? 


Het gebeurt overigens wel vaker dat katten mijn nieuwe vrienden worden wanneer ik aan het fotograferen ben. Zo ging ik vorig jaar een restaurant fotograferen voor de horecagids, ik was wat te vroeg dus ik stond buiten wat rond te draaien, en daar was ie!


Ik ga later zo'n eng, oud kattenvrouwtje worden. Ik voel het. Met lange grijzen haren in een verwilderde dot. Kinderen zullen dan ook rotte eieren tegen mijn huis gooien en de mythe zal gaan dat ik enkel geroosterde kevers met cayennepeper eet. Zever natuurlijk. Paprikapoeder en af en toe, bij speciale gelegenheden, currypoeder lust ik ook wel.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten