panne

 

Op weg naar Hasselt valt mijn auto in panne. Ik stond aan een rood licht te wachten om weer te vertrekken en toen viel ie stil. Om nooit meer in gang te schieten. Gelukkig gebeurde dat 's avonds, was er niet veel volk op de baan en zat mijn liefje langs mij. De hele dag merkte ik al aan de auto dat die wat raar deed, nog minder snel optrok dan anders en zich precies wat tegenhield. Maar wat ken ik nu van auto's, dus ik dacht niet dat er iets ernstig aan de hand was. Ik ben al lang blij dat ie niet is stilgevallen -weetikveel- op de af- of oprit van de autostrade ofzo, terwijl ik ALLEEN in de auto zat. 

Soit, met behulp van wat cafégangers (waar we langs waren stilgevallen) konden we de auto daar op de parking duwen. Nee, ik lieg. Niet "we", maar Joachim en die mannen. Ik stond erbij en keek ernaar. Verbouwereerd weliswaar. Dus zette we onze tocht al liftend verder. Toch wel frappant hoe weinig mensen er willen stoppen! Zien wij er zo crimineel uit? En een of andere kerel met zo'n dikke BMW (hoezo, vooroordelen?) dacht dat het grappig was om te doen alsof ie ging stoppen, om daarna met volle vaart weer verder te rijden. Bedankt, we hebben eens goed gelachen, ASS! Maar ok, we zijn in Hasselt geraakt, door een vriendelijke buitenlander. We hebben het liefje zijn slagen op zijn examens gevierd en kebab gegeten. Zo gaat dat. En toen moesten we nog terug naar huis. Het was ondertussen al 5u 's nachts. Oh en zei ik net iets van hoe weinig mensen willen stoppen? Om 5u 's nachts komen er zelfs amper nog auto's op de baan! We waren al een stuk voorbij de grote ring gewandeld toen er eindelijk een auto voorbijkwam die ook nog eens wou stoppen. Een vriendelijke man, op weg naar zijn werk. Helaas werkte hij in de Carrefour iets verderop dus tot daar onze lift. Verder liften in een zwarte nacht dan maar. Totdat de tiende passant ons wou meenemen. Wederom iemand op weg naar zijn werk, die dankzij de werken op het klaverblad in Lummen daar in Hasselt passeerde. Frappant hoe snel alles gaat al rijdend in een auto. Te voet hadden we er zeker 2u over gedaan. En ik slaag er iedere keer weer in om de verkeerde schoenen aan te hebben, als er onverwachts veel gewandeld moet worden. Damn you, ballerina's.

Gek ook dat de mensen die ons uiteidelijk hebben meegenomen een heel ander tijdsbesef hadden dan wij. Zij waren op weg naar hun werk, voor hun was het al 'de volgende dag', ze hadden al geslapen en hoogstwaarschijnlijk al ontbeten. Voor ons was het nog steeds 'die avond' met schuimwijn en ogen die alle richtingen op gingen en ons 'ontbijt' bestond uit kebab. Ik vind dat een vreemde gedachte die vaak in mij opkwam als ik mensen met aktetasjes naar de trein zag spurten, terwijl ik ergens op de eerste bus aan het wachten was om naar huis te gaan, om te gaan slapen.

Ondertussen is het voor mij ook 'de volgende dag'. Mijn ouders hebben de auto laten wegslepen naar de garage. Blijkt de distributieriem kapot te zijn. Ik ken niets van auto's, maar aan mijn papa zijn gezucht kon ik opmaken dat dat grote stukken zijn. Blijkbaar kan je dat merken wanneer je distributieriem kapot is, door een constant gepiep in de auto. Wel dat heb ik inderdaad gehoord, en de auto is vorige week nog naar de garage geweest om dat gepiep te onderzoeken. "Niets gevonden, hitteplaatjes vervangen" was het verdict. Om dan een week later in panne te vallen. Dan begin ik te twijfelen aan de kunde en vakkennis van die garagisten! Het eerste wat mijn broer vanmorgend zei toen ik gepiep vermeldde was "Ah, dan gaat het uwen distributieriem zijn". Daar val ik dus steil van achterover. Mijn broer die geen automechanicus is wist meteen wat er scheelde, maar in de garage hadden ze er maar het raden naar. Paljassen. Autogarden in Hasselt, geen goede punten gescoord!